Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

H Σόνια Σαουλίδου, μας μιλά με χιούμορ και ευθύτητα


H Σόνια Σαουλίδου, μια γυναίκα με σαφής προτεραιότητα το μικρό της γιο και μια από τις πιο χαρακτηριστικές φωνές στο χώρο της διαφήμισης και του ραδιοφώνου, μας μιλά με χιούμορ και ευθύτητα για όσα σκέφτεται και όσα ευελπιστεί για το μέλλον.

 

Θεσσαλονίκη, Αμερική, Αθήνα, Θεσσαλονίκη. Αέναος κύκλος που καταλήγει σε μια πόλη που στιγματίζει;

 

Κι επιστροφή καλώς εχόντων των πραγμάτων στην Αμερική πολύ σύντομα. Η Θεσσαλονίκη είναι η πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα και φυσικά νιώθω ότι είναι η πόλη που δεν απειλούμαι από την μοναξιά ποτέ. Είναι η πόλη που νιώθω απόλυτα ασφαλής. Όσο για τον κύκλο ποτέ δεν ξέρεις που θα κλείσει και πότε. Πάντα είχα όμως ένα προαίσθημα όπου πήγαινα ότι κάποια στιγμή θα έφευγα. Αυτή τη φορά νιώθω ότι η Αμερική θα είναι ο τελικός προορισμός. Θα δούμε.

 
 

Αμερική, σπουδές πάνω στην Επικοινωνία. Βιώνουμε την εποχή της ’’αποτυχημένης- ανεπαρκούς ’’ επικοινωνίας;

 

Αν εννοείτε σε κοινωνικό επίπεδο, νομίζω ότι τώρα με την κρίση επικοινωνούμε πιο αληθινά κι ανθρώπινα. Ότι θα μείνει στον χαρακτήρα, θα είναι ένα από τα καλά αυτής της οδυνηρής δοκιμασίας.

 

Τηλεοπτική πορεία, ραδιόφωνο, υπέροχα, ζεστή φωνή. Αποχή συνειδητή ή απόφαση συστήματος;

 

Και τα δύο. Στην Θεσσαλονίκη αρχικά δεν ήθελα να εργαστώ γιατί ένιωθα την ανάγκη να είμαι δίπλα στο μωρό μου. Αργότερα που θέλησα, δεν υπήρχαν κίνητρα. Από το να εργάζομαι κάπου και να μου χρωστάνε, προτιμώ να κάθομαι στο σπίτι μου. Γράφω όμως το μυθιστόρημα μου και αυτό με γεμίζει όνειρα. Θα τελειώσει, που θα πάει!!

 
 

Τι διακρίνει τον κόσμο των Media από τον κόσμο της διπλανής πόρτας;

 

Είναι απλά οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας που νομίζουν ότι κάτι πέτυχαν! (Μεταξύ σοβαρού κι αστείου φυσικά) Ο κόσμος των media είναι ένας κόσμος επαγγελματιών που σίγουρα πουλάνε μία εικόνα, ή έστω πασχίζουν να βρούνε μία εικόνα για να πουλήσουν. Ο κόσμος της διπλανής πόρτας όμως ίσως είναι και πιο επικίνδυνος. Γνωρίζουμε  σίγουρα ποιος είναι τελικά ο απλός άνθρωπος της διπλανής πόρτας; Μήπως είναι γεμάτος εκπλήξεις;

 

Η μητρότητα είναι πληρότητα και ταυτίζεται με την αποδόμηση του εγώ και το άνοιγμα στο εμείς;

 

Με καλύψατε. Έτσι είναι. Νιώθω μία αγαλλίαση μέσα από αυτή την ολοκλήρωση. Είναι μία αλήθεια τόσο μεγάλη που ακόμα αναρωτιέμαι ‘εγώ μαμά;’

 

Τι είναι φιλία για εσάς; Ιδεατή οικογένεια, σχέση ανυπέρβλητης οικειότητας, ανάσα ζωής; Συχνά υποστηρίζουν ότι δε νοούνται φιλίες από τον κόσμο της τηλεόρασης. Αβίαστο συμπέρασμα ή πικρή αλήθεια;

 

Παντού μπορείς να συναντήσεις την αληθινή φιλία. Είναι αστείο να περιγράφουμε αποκλειστικά τους ανθρώπους των Media ως τέρατα. Όπου υπάρχει ο ανταγωνισμός, υπάρχει και η απειλή στις σχέσεις. Ωστόσο είναι πιθανό σε κάθε γειτονιά με αγριόχορτα να φυτρώσει κι ένα όμορφο λουλουδάκι. Η φιλία για μένα είναι οικογένεια. Μεγάλωσα χωρίς αδέλφια κι έτσι η ανάγκη για αυτή την σχέση αγάπης καλύπτεται από τις φιλίες μου

 

Διαφημιστικά σποτάκια και εκφωνήσεις υπουργείων, ή σωστή πειστική φωνή;

 

Έχω μία πολύ καλή φωνή αλλά όχι την δυνατότερη της αγοράς. Χρησιμοποίησα όμως συγκεκριμένη στρατηγική και βασίστηκα στην συνέπεια. Ας πούμε ότι αυτή τη δουλειά την περικύκλωσα και δεν μου ξέφυγε. Δυστυχώς όμως με την οικονομική κρίση, η διαφήμιση έχει αποδυναμωθεί πολύ. Πάμε για άλλα..

 

Χιούμορ, γράψιμο και εντυπωσιακή εικόνα. Καλό κάρμα, τυχαία συγκυρία, ή τύχη βουνό;

 

Άμα συμφωνήσω σε όλα αυτά, να συμπληρώσουμε και το ‘Ψωνάρα βουνό.’ Για να είμαι ειλικρινής δεν γνωρίζω τόσο πολλά για την εικόνα μου. Το μόνο στο οποίο θα συμφωνήσω είναι το χιούμορ. Αυτό ναι, το έχω.

 

Ενασχόληση με κατασκευή κοσμημάτων. Καλλιτεχνική φύση που βρίσκει διεξόδους έκφρασης;

 

Τα έχω εγκαταλείψει λίγο. Είναι ένα χόμπι που μου αρέσει πολύ. Κατά καιρούς όμως όλο και κάτι διαφορετικό με μαγνητίζει.

 

Σχέδια, προγραμματισμοί, βλέψεις σε μια στήλη και στην άλλη η πιο λυτρωτική στιγμή της μέρας που δε διαπραγματεύεται με τίποτα άλλο. Τι θα συμπληρώνατε;

 

(Δεν είμαι σίγουρη ότι έχω καταλάβει την ερώτηση) Το μόνο που θέλω είναι να ολοκληρώσω την ευτυχία μου με τον σύντροφο μου και να χαρίσουμε ένα αδελφάκι στον μπέμπη. Με ενδιαφέρει πρωτίστως η οικογένεια. Από κει και πέρα θα ήθελα να ασχοληθώ επαγγελματικά με τη συγγραφή μυθιστορημάτων. Ας γίνει η αρχή και βλέπουμε. Μου φτάνουν αυτά που ακούγονται ως λίγα αλλά ξέρω καλά πως αν έχεις αυτά, το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να νιώθεις ευγνωμοσύνη.

 
Συνέντευξη: Γιώτα Κωνσταντινίδου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου