Σημαία ανεμίζει, Γένος, Ελλάδα, Ελευθερία, Δημοκρατια, Σήμερα, Πολιτικοί, Ανέχεια, Σκέψεις, Σκέψεις

Μεγάλη η σημαία που στήθηκε στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης... δεν λέω... η μεγαλύτερη του κόσμου... Σε πιάνει δέος όταν την αντικρίζεις, όμως, μετά το ρίγος κάποιες δεύτερες σκέψεις έρχονται αναπόφευκτα να ταράξουν την πατριωτική σου αγαλλίαση. Σκέφτεσαι αυτά που λένε γι' αυτούς που έχουν μεγάλα αυτοκίνητα, θυμάσαι πως λίγα μόλις χρόνια πριν στον Δήμο Αθηναίων κομπορρημονούσαν για το μεγάλο χριστουγεννιάτικο δέντρο τους, το μεγαλύτερο της Ευρώπης, έλεγαν, και τώρα... είναι ζήτημα αν θα στολίσουν κάποιο δεντράκι. Όταν υπάρχει η ανάγκη να διατρανώσουμε κάτι με πομπώδη τρόπο μήπως είναι γιατί αυτό είναι ελλειμματικό; Όταν η εθνική σου κυριαρχία βρίσκεται υπό αμφισβήτηση, όταν δεν μπορείς να κάνεις τους συνταξιούχους σου να νιώσουν ανθρώπινα στη χώρα τους, όταν παρουσιάζεις αδυναμία να στηρίξεις μια πολύ πολύ μικρότερη σημαιούλα σε μια βραχονησίδα του Αιγαίου, τότε τι νόημα έχει αυτή η τεράστια σημαία; Για να δηλώσεις τον πατριωτισμό σου; Αυτό μπορείς να το κάνεις ψάχνοντας για την αλήθεια... την αλήθεια για την οικονομία, την αλήθεια για τα σκάνδαλα, την αλήθεια για τις λίστες και τα στικάκια, την αλήθεια... την αλήθεια... την αλήθεια... γιατί "εθνικόν είναι το αληθινόν". Δεν χρειάζεται να κραυγάζεις υστερικά.
Συγχωρήστε με! Κάποιες σκέψεις κάνω μόνο, όπως οφείλω, ως Έλλην.

Φωτογραφία και σχόλιο: Γιώργος Χρηστινίδης.